مروری بر پردازش ابری - تعریف
در اینجا دو تعریف برای پردازش ابری ارائه میشود:
• نوعی مدل پردازشی با قابلیت‌های ارائه‌ی سرویسهای فناوری اطلاعات به شکلی مقیاس‌پذیر و ارتجاعی از طریق اینترنت [Gartner09].
• امکان دسترسی آسان و فراگیر شبکه به منابع مشترک و قابل پیکربندی (مانند شبکه، سرور، منابع ذخیره‌سازی، برنامه‌ها و سرویس‌ها) و اختصاص و آزادسازی آنها به سرعت و با کمترین تلاش مدیریتی [NIST11].
پردازش ابری نوعی مدل پردازشی است که قابلیت‌های مقیاس‌پذیر و ارتجاعی فناوری اطلاعات را به عنوان سرویس به مشتری و از طریق اینترنت ارائه می‌دهد. این مدل دسترسی آسان و فراگیر شبکه به منابع مشترک و قابل پیکربندی (مانند شبکه، کارگزار، منابع ذخیره‌سازی، برنامه‌ها و سرویس‌ها) را فراهم می‌نماید. این منابع به سرعت و با کمترین تلاش مدیریتی و یا فعل و انفعال با تهیه‌کننده‌ی ابر، می‌تواند اختصاص یافته و یا آزاد گردند. منظور از خاصیت ارتجاعی قابلیت تغییر پویای منابع با توجه به منابعی که مورد نیاز سیستم است میباشد. (استفاده از منابع اشتراکی و مجازی سازی)
در این مدل خودکار‌سازی توسط شرکت فراهم کننده‌ی ابر از طریق API ها در اختیار مشتریان قرار می‌گیرد. با استفاده از این APIها می‌توان نمونه‌های جدیدی از ماشین را تهیه و تدارک دید و یا حتی از بین برد. برنامه‌های کاربردی گسترش ابر به صورت خودکار می‌توانند در مواقع لزوم منابع جدیدی را در عرض چند دقیقه اختصاص دهند و هنگامی که بار‌کاری از میزان مشخصی پایین‌تر رفت منابع را آزاد نماید.
در مدلهای پیشین میزبانی، هزینه‌ی اولیه‌ای برای هر قرارداد سالانه وجود داشت. مدل ابری این سد اقتصادی را می‌شکند چون از مدل "پرداخت براساس میزان استفاده" بهره می‌برد. سیستم‌های ابری به صورت خودکار میزان استفاده از منابع را کنترل و پایش می‌کنند و میزان استفاده از منابع به صورت شفاف برای مشتری و تهیه کننده‌ی ابر در هر لحظه قابل دسترسی است.
